Zakażenia wywoływane przez bakterię Neisseria meningitidis (Dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, meningokok) od ponad dwustu lat stanowią istotny problem kliniczny. Drobnoustrój ten jest jedną z głównych przyczyn zachorowalności i śmiertelności wśród dzieci.

Dotychczas wyizolowano kilkanaście serotypów bakterii, z czego chorobotwórcze są serotypy A, B, C, Y, W135. W Polsce dominuje serotyp B, chociaż ostatnio notuje się tendencję wzrostową zakażeń serotypem C.

Neisseria meningitidis kolonizuje jamę nosowo-gardłową. Przenoszona jest ona drogą kropelkową lub przez kontakt bezpośredni.

Zachorowania wywołane przez meningokoki występują najczęściej jesienią i na wiosnę, ponieważ w tym okresie dochodzi do masowych infekcji górnych dróg oddechowych i bakterie przenoszą się w trakcie kichania lub kaszlu z człowieka na człowieka.

Źródłem zakażenia może być zarówno osoba chora, jak i bezobjawowy nosiciel (szacuje się, że 20-40% zdrowej populacji to nosiciele).
 
Obserwuje się dwa szczyty zachorowań- u dzieci od 3 miesiąca życia do 5 roku życia oraz u młodzieży między 14 a 19 rokiem życia. Należy dodać, że ryzyko zachorowania dotyczy osób w każdym wieku i ma związek z przebywaniem w dużych skupiskach ludzkich (koszary, akademiki, szkoły, przedszkola, żłobki).
 
Bakteria ta może być czynnikiem etiologicznym zapalenia wsierdzia i osierdzia, zapaleń stawów, zapalenia płuc, zatok czy spojówek.
 
Najcięższą i jednocześnie najczęstszą manifestacją kliniczną zakażenia wywołanego przez Neisseria meningitidis jest meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (MZOMR) i posocznica, które jeśli występują jednocześnie są określane jako inwazyjna choroba meningokokowi (IChM).

Objawy inwazyjnej choroby meningokokowej:
1. U DZIECI:
  • wymioty,
  • biegunka,
  • brak apetytu,
  • odgięcie głowy do tyłu,
  • pulsujące ciemiączko,
  • nieukojony płacz,
  • senność,
  • gorączka,
  • wysypka o charakterze wybroczyn (nie blednie pod wpływem ucisku!!!),
  • zimne stopy i dłonie.
2. U MŁODZIEŻY:
  • wymioty,
  • drgawki,
  • sztywność karku,
  • bóle mięśni i stawów,
  • wysypka o charakterze wybroczyn (nie blednie pod wpływem ucisku!!!),
  • silny ból głowy,
  • biegunka,
  • gorączka,
  • senność,
  • apatia,
  • złe samopoczucie.
Dostępne są 3 rodzaje szczepionek:
  1. Szczepionki skoniugowane przeciw meningokokom grupy C:
    - NeisVAC-C
    - Meningitec
  2. Szczepionki skoniugowane przeciw meningokokom grupy A,C,W,Y
    - Nimenrix
  3. Szczepionki przeciwko meningokokom grupy B
    - Bexero

Wszystkie szczepionki można podawać od 2 miesiąca życia.


Wskazania, czyli kto powinien się szczepić przeciwko meningokokom:
  • wszystkie niemowlęta i małe dzieci ze względu na słabo rozwinięty układ odpornościowy
  • młodzież mieszkająca w internatach i domach studenckich
  • rekruci wcielani do wojska
  • powszechne szczepienia w krajach o wysokim ryzyku zakażenia: niemowlęta, małe dzieci, młodzież, dorośli – w zależności od sytuacji epidemiologicznej
  • podróżujący na tereny endemiczne (ważny dobór odpowiedniej szczepionki w zależności od serotypu bakterii występującej na danym terenie)
  • osoby o zwiększonym ryzyku zachorowania (brak śledziony, niedobory składników dopełniacza i properdyny, hipogammaglobulinemia, zakażeni HIV)

Zadzwoń

Napisz